Koncepcja wykorzystuje relacje między aktorem a widzem,jako element tworzenia przestrzeni. Obiekt zaprojektowano jako połączone ze sobą korytarze, które tworzą swojego rodzaju trójwymiarowy labirynt. W budynku brak jest standardowej przestrzeni dla widzów w formie amfiteatralnie ułożonych krzeseł. Zamiast tego, same korytarze ukształtowane są tak, by dać sugestie na miejsce do siedzenie, leżenia, stania. Próbując ominąć zdefiniowane jednoznacznie przestrzenie, budynek jest przygotowany jako miejsce, po którym się podróżuje w poszukiwaniu swojego miejsca.
Projekt łamie tradycyjne myślenie o budynku teatru. Program Teatru tworzą nie tylko wydarzenia opisane harmonogramem występów, ale także poprzez dużą ilość przestrzeni scenicznych możliwe jest tu ciągłe odbywanie się występów. Widz ma wybór i może przemieszczać się swobodnie pomiędzy różnymi występami – zawsze może się zatrzymać, uczestniczyć w przedstawieniu, bądź pójść dalej do przodu.
Cały projekt daje złożoność rozwiązania w różnych dziedzinach. Projekt jest próbą, eksperymentem, który w założeniu ma wywołać dyskusje na temat przyszłego rozwoju budynków teatralnych.
Projekt przedstawiony został na podstawie hipotetycznej działki.
Schemat elementów budynku:
Aksonometria poziomów – przekrój poziomu na wysokości trzech głównych kondygnacji:
Przekroje – fragmenty:
Sekwencja przekrojów:
status: projekt dyplomowy (Chalmers University of Technology, Goteborg, Szwecja)
autor: Henryk Struski
promotor: Morten Moses Lund
rok: 2009
projekt był prezentowany na konferencji na temat budynków sztuk scenicznych w Goteborgu. Więcej informacji tu